Op 13 mei 1940, 2e Pinksterdag, trof het noodlot Jan de Nooij en daarmee zijn gezin. Vlak bij zijn woonhuis aan de Veenderweg werd hij dodelijk getroffen door verdwaald vuur. Mogelijk afkomstig van Duitse artillerie die bij het kerkhof stond; of door schoten uit de lucht.

In de ochtend van 10 mei 1940 wilde Gerrie Joosten een door Nederlandse militairen aangelegde versperring op de Kraatsweg passeren. Een hierin aangebrachte landmijn werd haar noodlottig. Het gezin had zich juist verzameld voor evacuatie.

Evert Jan Westerik fietste in de middag van 10 mei 1940 op de Kierkampersteeg langs een aangebrachte versperring. Hierbij kwam een aangebrachte landmijn tot ontploffing. Evert Jan Westerik en Gerrie Joosten werden nog dezelfde dag in hetzelfde graf gelegd.

Hendrik Jan Alberts, 21 jaar oud, verloofd en lid van de Binnenlande Strijdkrachten vond plotseling de dood op 7 mei 1945. Oorzaak was een ongeluk bij het opruimen van een landmijn. Begraven in Bennekom was nog niet mogelijk. Daarom werd hij op 9 mei met militaire eer voorlopig in Ede begraven. Maanden later, op 15 december 1945 volgde zijn herbegrafenis in Bennekom, bij zijn al in 1927 jong overleden moeder.

Jan Hendrik Jansen, Viermorgenweg 1, was geevacueerd in Ede. Voorzien van ontheffing –  papieren probeerde hij op 25 maart 1945 bij zijn huis, in het Spergebied, hooi op te halen. Hij werd aangehouden, meegenomen en niet ver van zijn huis vermoord. Na een periode van onwetendheid werd zijn stoffelijk overschot eerst op 18 mei 1945 gevonden in een sloot.

Rond 8 en 9 oktober 1944 werden er vanuit de Betuwe vele granaten afgeschoten op Duitse stellingen aan deze kant van de Rijn. Jan Willem van Veldhuisen werd op 4 jarige leeftijd dodelijk getroffen. Het gezin Van Veldhuisen woonde in bij hun buren (Bovenbuurt / ‘Kiepenbuurt’) vanwege de vordering van hun eigen huis door de Duitsers.

Ruim drie maanden na de Bevrijding van Bennekom speelde Louis (Loek) Hulstein met vriendjes in het bos tussen zijn woonhuis aan de Heidelaan en Heinrich Witteweg. Een ramp voltrok zich. Loek pakte een handgranaat op, welke ontplofte. Hij werd begraven in aanwezigheid van veel schoolkinderen. Wie kon had een bloem mee. Zijn jongste zus in 2019: “Mijn vader ging elke zondag naar het kerkhof”.

Cornelis Aart van Grootheest raakte levensgevaarlijk gewond door een Engelse granaat die op 9 oktober 1944 vanuit de Betuwe op Duitse stellingen in Bennekom werd afgeschoten. Hoewel opgehaald door het Rode Kruis uit Zeist, overleed hij daar. 

Bakker Willem Aalbers is 13 maart 1945 op lafhartige wijze doodgeschoten achter een boerenwoning op de Bornsesteeg. Hij was na een dag gedwongen werken aan stellingen in Wageningen op weg naar zijn evacuatieadres in Ede. Daar is hij nooit aangekomen. Zijn vrouw was hoogzwanger. Zijn stoffelijke resten werden begin augustus 1945 gevonden. Op 10 augustus werd hij hier begraven. Op 2 mei 1945 was zijn vrouw van een zoon bevallen.

Op Koninginnedag, 1 september 1945, werd in Bennekom en elders alsnog de Bevrijding gevierd. Bertus Beumer, vader van twee jonge kinderen, deed mee aan het Openluchtspel in dorp waarbij de Bevrijding nagespeeld werd. Door een ongeluk met een geweer raakte hij zwaar gewond. Hij overleed een dag later.

Om tewerkstelling te ontlopen dook Willem van de Heuvel (Acacialaan) onder in de Achterhoek. Maar bij een razzia werd hij, amper 20 jaar oud, opgepakt en kwam in een werkkamp in Duitsland terecht. Hier overleed hij op 24 december 1944, mogelijk door ziekte. Hij werd begraven op het plaatselijk kerkhof in Marl. Na de oorlog bleef zijn familie lang in onzekerheid. Pas in 1951 konden zijn stoffelijke resten terug naar Bennekom worden gehaald.

Fritsje Staal woonde in Renkum en raakte in september 1944 samen met zijn ouders, broer Wim en zijn zusje geëvacueerd in de kelders van Landbouwbelang (Acacialaan). Op 8 oktober 1944 was Fritsje buiten, in de richting van de Selterskampweg. Daar werd hij dodelijk getroffen door een granaatscherf. Zijn ouders kochten een graf voor hem en hij werd op het kindergedeelte van de begraafplaats begraven.

Op zondag 17 september 1944 aan het einde van de ochtend hoorde Piet van Witteveen het lawaai van een bombardement richting de spoorbaan. Van Witteveen besloot samen met zijn zus Jenny op de fiets te gaan kijken wat er aan de hand was. Zijn vrouw bleef achter in hun huis in dePrins Bernhardlaan, bezig met de voorbereiding van het zondagsmaal. (vervolg bij Jenny van Witteveen, hieronder)

Zus en broer kwamen niet terug. Later in de middag werden hun stoffelijke overschotten gevonden in het bos langs de spoorbaan, nabij Blokpost 20. Piet’s vrouw bleek niet lang daarna zwanger van hun eerste kind, een zoon. Hij werd naar zijn vader vernoemd die nooit geweten heeft dat er een nakomeling op komst was. De namen van Piet en Jenny zijn aangebracht op het monument aan de Parkweg in Ede. Het (geallieerde) bombardement, bedoeld als ondersteuning van de Luchtlandingen, eiste 71 burgerslachtoffers

Willem de Groot, opgegroeid in Rhenen, was actief binnen het regionale verzet. Na de bevrijding was hij lid van de Binnenlandse strijdkrachten (BS). Bij een demonstratie van een nieuw wapen kwam hij samen met een collega van de BS om het leven. Hij werd op 19 mei 1945 begraven te Leerdam. 29 jaar oud. Een laatste wens van zijn vader was dat hij bijgezet zou worden in het familiegraf te Bennekom, waar zijn ouders in 1938 naar toe waren verhuisd. Hij is daar in 1970 herbegraven.